Een tussentijdse balans..

Gisteren was het dag 301 (!!!) van 2012. Niet te geloven, wat vliegt de tijd..

Dag 301, er hadden dus ook 301 Huisjes klaar "moeten" zijn. Mmmm, ik ging vanochtend eens tellen..

Het zijn er toch echt al heel veel hoor!

Heel veel. maar geen 301... Ik kwam tot 241..

Ik heb dus een achterstand van 60 Huisjes..

En over 65 dagen zitten we al op de laatste dag van het jaar..

Dus..

Wil ik mijn top dit jaar afkrijgen (en dat wil ik!!) 

dan zal ik van af 

NU

iedere dag 2 Huisjes moeten bouwen.

Voor veel mensen misschien een makkie..

maar voor mij toch wel een hele kluif

Maaaaaaaar..

Ik ga het gewoon proberen!

Een onverwacht uitje..

Eergisteren moesten we voor de zaak even naar Zeeland. We besloten het nuttige met het aangename te combineren en namen Jules gezellig mee. (we zijn nog nooit zo vaak in korte tijd naar zee geweest, als nu met Jules..!)

Dus daar liepen we dan, op woensdagmiddag, over het strand van Vlissingen. Het is zo'n koddig gezicht als Jules het zand onder zijn poten voelt, hij maakt dan sprongetjes en lijkt op een koe die in het voorjaar weer voor het eerst de wei in mag. Ook duwt hij zijn snuit in het zand en gaat lekker in het zand liggen. Volgens mij was hij in een vorig leven een zeehond.

En kijk eens wat ik deed op weg naar Zeeland:

Echt heel handig werkt het overigens niet maar kijk eens:

TADAA: wéér een Huisje af!

Fijn weekend allemaal!

Op familiebezoek..

.. dat was wat we deden afgelopen zondag. En vandaag niet bij mijn familie of bij die van R. Nee, vandaag gingen we op bezoek bij de familie van Jules!

Het was een dolle boel, met zes enthousiaste honden bij elkaar. Marjan (de fokker) was er met vier honden en broertje Gyzs met zijn baasjes.

Links op de foto zit Gyzs, de broer van Jules. Daarnaast zit mama Hölgy, dan komen een paar tantes en helemaal rechts zit ons Juultje. Al lijken de honden erg op elkaar, toch vonden wij onze Jules uiteraard de allerknapste en allerliefste. Wel is hij degene met de slechtstwerkende oren... (of zou dat aan ons liggen, ahum..). Daar gaan we dus de komende tijd maar eens goed mee aan de slag, zodat hij bij de volgende reunië nét zo goed luistert als de rest van zijn familie.

Kijk hem hier toch eens staan: er ruist duidelijk iets in het struikgewas.

Moeder had weinig belangstelling voor haar kroost, en andersom was dat ook het geval. Wel hadden de broertjes samen een geweldige ochtend. Ze hebben heerlijk gespeeld en zochten elkaar ook steeds op. Zeker voor herhaling vatbaar!

's Middags heb ik er mijn bloemetjes weer eens bij gepakt. Ik had even geen zin in Huisjes. Verandering van spijs zeg maar. Er zijn weer een aantal bloemetjes gemaakt en vastgezet. 

Het was reuzegezellig Wietske! en voor herhaling vatbaar. Dank je wel voor het mooie stofje en het lieve kantje. Ik ga ze allebei gebruiken in mijn Huisjesquilt.

Binnenkort gaan we elkaar sowieso weer zien bij Francoise en bij Dorry!

(Zojuist kwam mijn jongste zoon thuis en hij was heel benieuwd naar onze ontmoeting. Want ja, zoals ik altijd tegen mijn kinderen zeg: ben voorzichtig met contacten via het internet, iemand kan zich heel anders voordoen. Die leuke jongen kan zomaar een vies oud mannetje zijn.  Zoiets  kreeg ik dus vanochtend van hem te horen!! Nou, ik kon hem geruststellen!!)

Weet je wat ik zie als ik gedronken heb??

....allemaal Huisjes, zó veel Huisjes, om me héééééééén. Huisjes, Huisjes...Lalalala

En hééél langzaamaan worden al die stapeltjes, zakjes, rijtje hier, rijtje daar, bovenste deel van de top, oh ja, daar nog een stapeltje huizen die eerst op de foto gezet moeten worden... héééél langzaamaan worden al die losse huisjes aan elkaar gezet tot een grote top. En mooooi dat ie wordt!!

Sinds vorige week ben ik de trotse eigenaar van een eigen hokkie, een kamer voor mij alleen (nou ja, bijna voor mij alleen) in ons huis. Ik noem dit hokkie zelfs (met een dikke vette knipoog!) Mijn Atelier! 

Het is de ruimte waar -toen we ons huis kochten- de keuken was. Voor ons zessen was deze te klein en we bouwden een nieuwe keuken aan de achterkant van het huis. De voormalige keuken werd ingericht als kantoor. In de praktijk werd er maar weinig gebruik van gemaakt. Manlief verhuisde liever zijn spullen om gezellig aan de keukentafel te werken. Het kantoor werd dus een soort van opslagruimte. Zó jammer, zeker omdat het de enige ruimte beneden is waar de zon naar binnen schijnt. Daarom kreeg de kamer een nieuwe bestemming: het werd de Chill-ruimte voor de kinderen. Maar ook zij vinden het vaak toch fijner om gewoon bij ons in de woonkamer te zijn, of ze vertrekken naar hun slaapkamer. Ik zag dus mijn kans schoon! Het bankje wat er stond, verhuisde naar de slaapkamer van tweede zoon, in ruil daarvoor kreeg ik zijn bureau. En kijk eens wat ik daar allemaal op kwijt kan:

Het is zó heerlijk dat ik hier mijn spullen gewoon kan laten liggen. Scheelt me heel veel tijd in uitzoeken en klaarleggen/opruimen. Eén keer per week moet het bureau leeg zijn, dan krijgt jongste zoon bijles in wiskunde (en ook hij is niet zo dol op opruimen, kijk maar, zijn wiskundeboek en rekenmachine liggen er nog..).

Als ik binnenkort nog wat heb opgeruimd en verder ingericht plaats ik nog wat foto's. Want ja, het wasrek staat er nu ook, maar dat laat ik lekker niet zien! (en zie je daar achter het bureau nog net een stukje behangpapier? Rood met witte stippen, zó leuk! Ik kreeg het als een soort van inpakpapier om een schilderij wat ik ooit kocht. Ik heb geen idee wat ik er mee moet, maar kan het niet over mijn hart verkrijgen om weg te doen. Ik ben dol op Rood-met-Witte-stippen.)